Erasmus biografie

Korte inhoud

Desiderius Erasmus van Rotterdam was een van Europa's beroemdste en invloedrijkste geleerden. Een man met een groot intellect die opstond uit een mager begin om een ​​van Europa te worden''s grootste denkers, definieerde hij de humanistische beweging in Noord-Europa. Zijn vertaling naar het Grieks van het Nieuwe Testament bracht een theologische revolutie teweeg en zijn opvattingen over de Reformatie temperden de radicalere elementen ervan.

Vroege leven

Erasmus verrees van een onbekend begin tot een van de leidende intellectuele figuren van de vroege noordelijke renaissance. De meeste historici geloven dat hij in 1466 werd geboren als Gerard Gerardson (met velen die zijn waarschijnlijke geboortedatum op 27 oktober noteerden) in Rotterdam, Nederland. Zijn vader, vermoedelijk Roger Gerard, was een priester en zijn moeder heette Margaret, de dochter van een arts. Hij werd gedoopt met de naam 'Erasmus', wat 'geliefde' betekent.

Erasmus begon zijn opleiding op 4-jarige leeftijd op een school in Gouda, een stad in de buurt van Rotterdam. Toen hij 9 jaar oud was, stuurde zijn vader hem naar een prestigieuze Latijnse middelbare school, waar zijn natuurlijke academische vermogen tot bloei kwam. Nadat zijn ouders in 1483 stierven aan de pest, werd Erasmus onder de hoede van voogden gesteld, die onvermurwbaar waren dat hij monnik zou worden. Terwijl hij een persoonlijke relatie met God kreeg, verwierp hij de harde regels en strikte methoden van de religieuze leraren van die tijd.

Een korte periode in het priesterschap

In 1492 dwong armoede Erasmus tot het kloosterleven en werd hij tot katholiek priester gewijd, maar het lijkt erop dat hij nooit actief als geestelijke werkte. Er is enig bewijs gedurende deze periode van een relatie met een mannelijke medestudent, maar wetenschappers zijn het niet eens over de omvang ervan. Erasmus's leven veranderde drastisch toen hij secretaris werd van Henry de Bergen, bisschop van Chambray, die onder de indruk was van zijn vaardigheid in het Latijn. De bisschop stelde Erasmus in staat om naar Parijs, Frankrijk, te reizen om klassieke literatuur en Latijn te studeren, en daar maakte hij kennis met het Renaissance-humanisme.

Het leven als een professionele geleerde

In Parijs werd Erasmus bekend als een uitstekende wetenschapper en docent. Een van zijn leerlingen, William Blunt, Lord Montjoy, richtte een pensioen op voor Erasmus, waardoor hij een leven kon leiden van een onafhankelijke geleerde die van stad naar stad ging om les te geven, lezingen te geven en te corresponderen met enkele van de meest briljante denkers van Europa. In 1499 reisde hij naar Engeland en ontmoette Thomas More en John Colet, die beiden een grote invloed op hem zouden hebben. In de loop van de volgende 10 jaar verdeelde Erasmus zijn tijd tussen Frankrijk, Nederland en Engeland en schreef enkele van zijn beste werken.

Begin 1500 werd Erasmus overgehaald om les te geven in Cambridge en theologie te geven. Het was in deze tijd dat hij schreef The Praise of Folly, een satirisch onderzoek van de samenleving in het algemeen en de verschillende misstanden van de kerk. Een andere invloedrijke publicatie was zijn vertaling van het Nieuwe Testament in het Grieks in 1516. Dit was een keerpunt in de theologie en de interpretatie van de Schrift en vormde een serieuze uitdaging voor het theologische denken dat universiteiten vanaf de 13e eeuw had gedomineerd. In deze geschriften bevorderde Erasmus de verspreiding van klassieke kennis om een ​​betere moraliteit en een beter begrip tussen mensen aan te moedigen.

Later leven

De protestantse hervorming brak uit met de publicatie van Martin Luther's Vijfennegentig stellingen in 1517. De komende tien jaar zou Erasmus verwikkeld zijn in een intellectueel debat over de menselijke natuur, vrije wil en religie. Hoewel Erasmus protestantse idealen steunde, was hij tegen het radicalisme van sommige van zijn leiders en veroordeelde hij in 1523 Luther's methoden in zijn werk De libero arbitrio.

Op 12 juli 1536, tijdens de voorbereidingen voor een verhuizing naar Nederland, werd Erasmus ziek en stierf aan een aanval van dysenterie. Hoewel hij loyaal bleef aan de kerk van Rome, ontving hij geen laatste riten en er is geen bewijs dat hij om een ​​priester vroeg. Dit lijkt zijn mening te weerspiegelen dat het belangrijkste was een gelovige's directe relatie met God.