Richard Loeb Biography

Korte inhoud

Richard Loeb, geboren in Chicago in 1905, sloeg verschillende cijfers over op school en werd op 14-jarige leeftijd aangenomen aan de Universiteit van Chicago. Daar groeide hij dicht bij een ander jong wonderkind genaamd Nathan Leopold, die zijn partner in crime werd. In 1924 vermoordden de twee 14-jarige Bobby Franks, een neef van Loeb's. Het duo werd meer dan een week later opgepakt en, na een spraakmakende rechtszaak, uiteindelijk veroordeeld tot leven in de gevangenis. Loeb werd gedood door een andere gevangene in 1936.

Achtergrond en het vroege leven

Moordenaar Richard Albert Loeb werd geboren op 11 juni 1905 in Chicago, Illinois. Loeb was de derde van de vier zonen van een rijke joodse advocaat die senior executive werd bij Sears, Roebuck & Company. Hij was buitengewoon intelligent en sloeg verschillende cijfers over op school, mede dankzij het toezicht op een disciplinaire nanny.

Uiterlijk een vriendelijk, populair kind, toonde Loeb ook een meer sinistere kant aan zijn persoonlijkheid. Hij werd in het begin een volleerd dief en nam gemakkelijk zijn toevlucht tot verzinsels wanneer hij gevangen werd. Hij ontwikkelde ook een uitgebreid fantasieleven als een meestercrimineel, en zijn interesses evolueerden van kleine familiediefstal naar winkeldiefstal, vandalisme en brandstichting.

Betrokkenheid bij Leopold

Loeb werd op 14-jarige leeftijd toegelaten tot de Universiteit van Chicago, waar hij uiteindelijk bevriend raakte met Nathan Leopold, een ander wonderkind uit de buitenwijken van Chicago. In 1921 ging Loeb over naar de Universiteit van Michigan. Twee jaar later, hoewel met een vlekkerig academisch record en lijdend aan alcoholisme, werd Loeb de jongste afgestudeerde in de school's geschiedenis op 17-jarige leeftijd. 

Bij zijn terugkeer naar de Universiteit van Chicago voor afstudeerwerk, herenigde Loeb zich en ontwikkelde een diepere band met Leopold. De twee waren psychologisch een uitstekende match: de briljante maar sociaal onbeklede Leopold was in de ban van de knappe en levendige Loeb, die op zijn beurt een uitstekend alter ego vond voor zijn fantasiewereld. Hun relatie werd seksueel intiem. Loeb bleef Leopold verwonden in een aantal verschillende criminele bezigheden en raakte steeds meer geobsedeerd door de ontwikkeling en het plegen van de "perfecte misdaad" die de krantenkoppen zou halen.

Bobby Franks Murder

Op 21 mei 1924 brachten Loeb en Leopold hun plan in actie: ze haalden een huurauto, verdoezelden de kentekenplaten, en reden naar de Kenwood-wijk op zoek naar een geschikt slachtoffer. Bij toeval vestigden ze zich op de 14-jarige Bobby Franks, die Loeb was'neef en geloofde naar huis te lopen. 

Franks werd in de auto gelokt en herhaaldelijk met een beitel over het hoofd geslagen en gekneveld voordat hij onder dekens op de achterbank werd verborgen. Nadat ze zijn gezicht en geslachtsdelen met zuur hadden verbrand om zijn identiteit te verdoezelen, legden ze Franks af's lichaam in een duiker in het nabijgelegen Wolf Lake. Loeb en Leopold stuurden vervolgens een losgeldbrief naar de jongen's vader, Jacob.

Trial en veroordeling

Zonder medeweten van Leopold en Loeb, had Jacob Franks contact opgenomen met de politie en Bobby Franks's lichaam werd gevonden door een arbeider en geïdentificeerd voordat het losgeld werd geleverd. Een opvallende bril werd ook ontdekt in de buurt van het lichaam en herleid tot Leopold. De twee jonge mannen werden ondervraagd door de politie en bekenden uiteindelijk de moord, hoewel Loeb beweerde dat Leopold de fatale klap op Franks had toegebracht, terwijl Leopold erop stond dat het tegenovergestelde waar was. 

Met de staat's advocaat van Cook County, Robert Crowe, op zoek naar de doodstraf, huurden de families van Loeb en Leopold prominente strafrechtadvocaat Clarence Darrow in om hun zonen te vertegenwoordigen. Darrow koos ervoor om een ​​schuldig pleidooi in te dienen om een ​​jury uit de procedure te verwijderen en een rechter het vonnis te laten bepalen, en probeerde de doodstraf af te wenden door zijn cliënten af ​​te schilderen als 'geesteszieken', hun acties aangedreven door traumatische gebeurtenissen uit de kindertijd. 

Terwijl het publiek de details van de 'misdaad van de eeuw' nauwlettend volgde, paradeerden zowel de vervolging als de verdediging een reeks vooraanstaande psychologen naar de getuige om hun zaak te verdedigen. Darrow hield een gepassioneerde toespraak als onderdeel van zijn slotopmerkingen, die maar liefst drie dagen duurde en mogelijk heeft bijgedragen aan de rechter: op 10 september 1924 werd Leopold en Loeb de doodstraf bespaard, elk met een levenslange gevangenisstraf plus 99 jaar voor de ontvoering en moord.

Tijdens het uitzitten van zijn straf in de gevangenis van Stateville in Joliet, Illinois, werd Loeb op 28 januari 1936 kwaadaardig aangevallen en gedood door gevangene James Day, die beweerde dat Loeb hem seksuele vorderingen had gemaakt. Leopold had meer dan 33 jaar gevangenisstraf en verdiende zijn voorwaardelijke vrijlating in 1958.